Þetta eru fyrst og fremst praktísk lög í þessum fyrstu köflum. Vissulega má sjá skýr merki um feðraveldið í umfjölluninni, þar sem mey er sett í kafla með umfjöllun skepnuhald.
Þó sjá einhverjir ofsjónum yfir dauðarefsingu til handa galdranornum, sem sett eru í samhengi við mök við dýr og dýrkun annarra guða. Með öðrum orðum hvers kyns helgihald sem tilheyrir öðrum ættbálkum eða hópum er brott gegn Guði og skal mætt með dauðarefsingu, enda vanvirðing við YHWH og hans fólk.
En um leið er tekið fram að aðkomumenn eigi að njóta réttinda í samfélaginu. Þannig snýst bannið við dýrkun annarra guða einvörðungu að þeim sem tilheyra Ísraelsþjóðinni. Þetta minnir ögn á það að trúfrelsi var til staðar á Íslandi frá 1840-50 fyrir þá sem ekki voru Íslendingar á Íslandi, en trúfrelsisákvæðið í stjórnarskránni leit ekki dagsins ljós fyrr en 1874.
Krafan um sanngirni og réttlæti til handa undirokuðum, ekkjur og munaðarleysingja er skýr í lögunum. Þannig er óheimilt að okra á fátæklingum og
Takir þú yfirhöfn náunga þíns að veði skaltu skila henni aftur fyrir sólarlag því að hún er eina skjól hans, kápan sem hann skýlir líkama sínum með. Í hverju á hann annars að sofa? Þegar hann hrópar til mín hlusta ég því að ég er miskunnsamur.
Þannig kallast á í lögunum virðing fyrir yfirvaldi annars vegar og miskunnsemi hins vegar. Spennan á milli þessara eiginda er svo sem ekki bundin við Ísraelsþjóðina í eyðimörkinni, en David John Marley skrifaði mjög áhugaverða grein í Fides et Historia, vol XXXII, no. 2 (Summer/Fall 2000) sem fjallar um samspil þessara þátta í lífi tveggja trúmanna í BNA á 20. öld. En greinin heitir Martin Luther King, JR., Pat Robertson, and The Duality of Modern Christian Politics.
One thought on “2. Mósebók 22. kafli”